Versnelde video

Na twee stukjes over smerig afval in de natuur is het weer hoog tijd voor iets moois. Ik heb al jaren een camcorder – zo’n ding dat je kocht om video te maken toen dat nog niet kon met een telefoon. Ik heb hem zelden gebruikt want ja, als er iets leuks gebeurt om video van te maken heb ik hem net niet bij me. Ook kost het best veel tijd om video te maken: een opname gaat makkelijker mis en het is meer gedoe om slechte beelden weg te doen. Zelfs het kijken naar het resultaat kost meer tijd dan met foto’s.

Maar goed, deze zomer ben ik time lapse video’s gaan maken: opnames van trage dingen die je versneld afspeelt. In en om het huis blijkt meer dan genoeg te gebeuren dat geschikt is. Zo heb ik een video gemaakt van mieren die aan het slepen waren met een dode vlieg. Fascinerend hoe ze zo’n lijk over allerlei obstakels weten te krijgen.

Of een slak die het tuinpad oversteekt. Stomvervelend om gewoon naar te kijken, maar als je het zestien keer versnelt, weet je niet wat je ziet, zeker niet als twee slakken elkaar volgen in een soort polonaise. 

 

Ook prachtig: wolkenluchten. Wolken lijken altijd onderweg van horizon naar horizon zonder van vorm te veranderen maar versnel je dat 64 keer dan valt je mond open. Vooral als er bovendien onweersbuien in het spel zijn.

Ik heb ook de camera bij een stel teunisbloemen neergezet. Die gaan bijna tegelijkertijd open als de avond valt, maar ‘bijna tegelijk’ duurt een half uur en het is veel mooier als je dat in twee minuten samenperst.

  

Jammer alleen dat die ene keer dat ik voor de teunisbloemen had gekozen, boven de kerk de prachtigste wolkenformaties hingen die ik ooit heb gezien, schitterend beschenen door de ondergaande zon. Ik riep nog: ‘Kan dat even over?’ Maar ze luisterden niet.